10 traducciones al italiano del poema Declaración del pagafantas a cargo de los traductores de Quaderni di Biblit-Lab, n. 3 - Dicembre 2011
Il poeta Pepe Ramos tradotto in italiano.
Declaración del pagafantas
Voy a quererte
por amor al arte de quererte.
Voy a quererte a fondo perdido,
en vano, en balde, en saco roto,
incluso vestida.
Voy a quererte
apestando a Benedetti y a Platón,
al modo de los que son tan buenos
que parecen tontos.
Voy a quererte hasta sin querer
y voy a madrugar también
para hacerlo adrede.
Voy a quererte quieras o no quieras,
a quererte muy a pesar tuyo,
mucho más que tú a ti misma.
Voy a quererte tan bien, tan bien
que si un día, por lo que sea,
me correspondes
me das un disgusto.
LO ZERBINO SI DICHIARA
Son qui che t’amo
per amore dell’arte di amarti.
Son qui che t’amo a fondo perduto,
invano, a vuoto, incagato,
anche vestita.
Son qui che t’amo
scomodando Benedetti e Platone,
alla maniera di chi è tanto garbato
da sembrar scemo.
Son qui che t’amo anche senza provarci
e magari in piedi dall’alba
apposta per poterlo fare.
Son qui che t’amo che tu voglia o non voglia,
t’amo tuo gran malgrado,
molto più di quanto te stessa tu.
Son qui che t’amo tanto, ma tanto di gusto
che se un giorno, hai visto mai,
mi ricambiassi
sarebbe un dispiacere.
Traduzione di Piero Ambrogio Pozzi
Dichiarazione del nerz innamorato
Ti amerò
per amore dell’arte di amarti.
Ti amerò a fondo perduto,
invano, a vuoto, al vento
anche vestita.
Ti amerò
e puzzerò di Benedetti e di Platone,
come quelli che son così buoni
da sembrare tonti.
Ti amerò che io lo voglia o no
e mi alzerò all’alba
per farlo di proposito.
Ti amerò che tu lo voglia o meno,
ti amerò tuo malgrado,
molto più di quanto ti ami tu.
Ti amerò così bene, ma così bene
che se un giorno, casomai,
mi corrispondessi
mi daresti un dispiacere.
Traduzione di Daniela Ruggiu
DICHIARAZIONE DELLO SFIGATO
Ti amerò
per amore dell’arte di amarti.
Ti amerò a fondo perduto,
invano, inutilmente, a vanvera,
persino vestita.
Ti amerò
puzzando di Benedetti e Platone,
come quelli che sono così buoni
da sembrare scemi.
Ti amerò persino senza volerlo,
e mi sveglierò presto
per farlo apposta.
Ti amerò che tu lo voglia o no,
ti amerò tuo malgrado,
molto più di quanto ami te stessa.
Ti amerò così tanto, così tanto,
che se un giorno, per qualche motivo,
dovessi ricambiarmi
mi darai fastidio.
Traduzione di Mariagiulia Da Riva
DICHIARAZIONE DEL PAGAFREGATE
Ti amerò
per amore dell’arte di amarti.
Ti amerò a fondo perduto,
invano, a vuoto, inutilmente,
vestiti compresi.
Ti amerò
appestato da Benedetti e da Platone,
alla maniera di quelli che son così buoni
che sembrano stupidi.
Ti amerò anche senza volerlo
e mi alzerò all’alba
per farlo apposta.
Ti amerò che tu lo voglia o no,
amandoti nonostante te,
molto più di quanto tu a te stessa.
Ti amerò così bene, così bene
che se un giorno, per qualunque ragione,
mi ricambierai
mi darai un dispiacere.
Traduzione di Claudia Paci
DICHIARAZIONE DEL SENZASPERANZE
Ti amerò
per amore all’arte di amarti.
Ti amerò a fondo perduto,
invano, per nulla, a tempo perso,
anche vestita.
Ti amerò
puzzando di Benedetti e Platone,
come quelli che sono così bonaccioni
che sembrano scemi.
Ti amerò persino senza volere
e mi alzerò anche presto
per farlo apposta.
Ti amerò che tu lo voglia o no,
ti amerò tuo malgrado
e molto più di quanto tu ami te stessa.
Ti amerò tanto, ma così tanto
che se un giorno, per qualche ragione,
mi corrispondessi
mi daresti un dispiacere.
Traduzione di Valentina Monaca
Dichiarazione di uno zerbino
Ti amerò
per amore all’arte di amarti.
Ti amerò a fondo perduto,
in vano, a vuoto, al vento,
persino vestita.
Ti amerò
puzzando di Benedetti e Platone,
a mo’ di quelli che son cosi buoni
che sembrano fessi.
Ti amerò anche senza amare
e mi alzerò presto
per farlo apposta.
Ti amerò che tu voglia o non voglia,
ti amerò a tuo gran dispetto
assai più che tu a te stessa.
Ti amerò così bene, così bene
che se un giorno, per qualche motivo,
mi ricambierai
mi darai un dispiacere.
Dichiarazione dell’adoratore
Ti amerò
perché amo l’arte di amarti.
Ti amerò a fondo perduto,
invano, a vuoto, senza costrutto
anche vestita.
Ti amerò
trasudando Benedetti e Platone
come chi è così buono
da sembrare scemo.
Ti amerò persino senza amarti
e mi alzerò presto
per farlo apposta.
Ti amerò che tu voglia o non voglia,
ti amerò molto tuo malgrado,
molto più di come ami te stessa.
Ti amerò così bene, così bene,
che se un giorno, sia come sia,
ricambierai,
me ne dispiacerò.
DICHIARAZIONE DELLO ZERBINO
Ti amerò
per amore dell’arte di amarti.
Ti amerò a fondo perduto,
invano, a vuoto, a perdere,
anche vestita.
Ti amerò
esalando Benedetti e Platone,
come chi è talmente buono
da sembrar scemo.
Ti amerò anche senza volerlo
e mi alzerò all’alba
per mettermi d’impegno.
Ti amerò che tu lo voglia o no,
tuo malgrado,
molto più di quanto tu ami te stessa.
Ti amerò così tanto
che se un giorno, per qualunque ragione,
dovessi corrispondermi
proverei disgusto.
DICHIARAZIONE DEL FANTOCCETTO
Ti amerò
per amore all’arte di amare te.
Ti amerò a fondo perduto,
invano, inutilmente, a vuoto,
addirittura vestita.
Ti amerò
puzzando di Platone e Benedetti,
a mo’ di quelli tanto buoni
da sembrare tonti.
Ti amerò perfino senza farlo apposta
e anche all’alba mi alzerò
per farlo espressamente.
Ti amerò che tu lo voglia o no,
lo farò tanto e tuo malgrado,
molto più di te a te stessa.
Ti amerò così bene, così bene
che se un giorno, per qualunque cosa,
tu ricambi
mi darai un dispiacere.
Dichiarazione dello sfigato
Ti amerò
per amore all’arte di amarti.
Ti amerò a fondo perduto,
invano, a vuoto, perché sì
persino vestita.
Ti amerò
puzzando di Benedetti e di Platone,
alla maniera di chi è talmente buono
da sembrare stupido.
Ti amerò anche senza volerlo
e mi alzerò presto
per farlo di proposito.
Ti amerò che tu voglia o non voglia,
assai a tuo malgrado,
molto più di quanto tu ami te stessa.
Ti amerò così bene, così bene
che se un giorno, per qualunque ragione,
dovessi corrispondermi
mi daresti un dispiacere.
-*-
Wiersze Pepe Ramosa w przekładzie Patrycji Nowickiej
(Poemas de Pepe Ramos traducidos al polaco por Patrycja Nowicka)
Extraídos del libro "Półwysep w wierszu" (Península en verso)
| Editor | Czuly Barbarzynca Press, Instituto Cervantes, Varsovia 2010 |
| ISBN | 8360318905, 9788360318904 |
POETA NIE ;
chodzi o to, że istnieje bezmyślność,
brak porozumienia, alibi, pożegnania,
zbiegi okoliczności, spojrzenia, czas,
samoobrona, złość, zmory,
ból, zakłopotanie, nawroty choroby,
noce o podwójnym dnie
i ja to mówię.
KELNER, W MOJEJ ZUPIE JEST WZRUSZENIE
Prezerwatywy.
Obywatelstwo.
Pasy bezpieczeństwa.
Okulary przeciwsłoneczne.
Polisa emerytalna.
Kremy do opalania.
Buty.
Podwójne nazwisko.
Życie po śmierci.
Szanowni pasażerowie:
postępują państwo właściwie
pokrywając swoje serca
kilkoma warstwami lakieru.
To dobrze, że szczepią się państwo
przeciwko nieprzewidzianemu.
Zadziwia nas państwa ostrożność;
państwa doskonała strategia
zapobiegania potknięciu.
Ale jeśli wyjrzą państwo przez okno
zdążą państwo jeszcze zobaczyć upływające życie.
NIGDY NIE PRZESPAŁBYM SIĘ Z DZIEWCZYNĄ PRZYJACIELA
(Zależy)
TWOJA NIEOBECNOŚĆ NR 15
Oby pies ci zdechł.
Oby znajomi przestali się do ciebie odzywać
a siostra
wróciła do sekty.
Oby zwolnili cię z pracy.
Oby napisali ci kurwa na samochodzie,
oby twoja matka uzależniła się od hazardu,
oby zawiodły cię hamulce i pigułka,
obyś zawsze miała kaca
i obyś nigdy o mnie nie zapomniała.
PRZEJAZDEM
Kiedy mieszkałem obok dworca
miałem wrażenie, że jestem tam przejazdem.
Teraz mieszkam obok cmentarza.
I wrażenie jest takie samo.
DROBNE
Młody poeta
poszukuje ochotników
którzy zabiją go
w dniu w którym
zamieni się w
burżuja
przekonanego
o swojej własnej wartości
i zapomni że
kiedyś
zamieścił to ogłoszenie.
TWOJA NIEOBECNOŚĆ NR 22
To tylko zła passa,
to tylko zła passa,
codziennie powtarzam swoją mantrę
jak banalny wygaszacz ekranu.
Ryczą syreny ciszy.
Skreślam cię z listy ofiar.
Okrutny losie, czego chcesz?
mówią słowa pewnego tanga.
Dużo palę, za dużo piję.
Klnę, protestuję:
kładę się dziś spać zmęczony już
tym, że zamykam oczy i widzę twoją twarz,
tym, że je otwieram i nic nie widzę.
ROZBITY KIELISZEK
Od musimyporozmawiać
do dziś
zdążyłem się nauczyć
że wierność i szczęście
nie idą w parze,
że współczucie
jest formą miłości.
Że rak ma więcej litości
i boli mniej.
„Chcę dziś państwu powiedzieć, przyjaciele, że pomimo obecnych trudności, wciąż mam sen” Martin Luther King
Onirican Express
Mam powracający sen, sen głęboko zakorzeniony w konsumizmie:
Co noc śni mi się, że budzę się w jednym z centrów handlowych, które zarazem jest identyczne jak pozostałe. Śni mi się, że prowadzę wózek lewitujący we mgle, za ladami stoją aniołowie, na półkach leżą towary w nigdy wcześniej niewidzianych kolorach. Śni mi się, że kupuję – a jeśli sen jest bardzo realistyczny, nawet kradnę – niebieskie kimona, jaja mitologicznych zwierząt, spadochrony... przedmioty posiadające wartość tylko dla wyznawców Freuda lub Lacana, przedmioty nieprzydatne na jawie.
Czasem budzę się i idę na zakupy do jednego z centrów handlowych, które wydają się różne, ale każde z nich jest identyczne jak pozostałe. Prowadzę wózki ze zwyrodnieniem stawów pomiędzy ladami, za którymi stoją sukuby, i półkami, na których leżą towary w kolorach nie do zniesienia dla oka. W nieunikniony sposób kupuję – bo na jawie boję się kraść – niebieskie garnitury, jajka z promocji, parasole, niezupełnie szwedzkie meble, odtłuszczone jogurty, plastry, pokrowce na pokrowce i pigułki nasenne, dzięki którym śni mi się, że budzę się w jednym z centrów handlowych, które zarazem jest identyczne jak pozostałe, i prowadzę wózek lewitujący we mgle.
Samoobrona
Codziennie tarzaj się w swoim gównie.
Usiądź przed lustrem
i wyrzuć sobie w twarz wady.
Wytnij twarz ze zdjęć,
napisz na podłodze imię
i pluj na nie z wściekłością.
Znęcaj się:
nie szczędź wysiłków,
dopóki nie poczujesz, że obróciłeś się w proch.
Tak, by nikt nie był w stanie sprawić ci
więcej bólu niż ten, który czujesz,
by nikt nie znalazł miejsca
w które mógłby wbić sztylet.
Potraktuj to jako coś osobistego.
Stwórz swój własny holokaust.
Niech się pierdolą twoi wrogowie.
Świadomość klasowa
Wbiło mi się do głowy
przekonanie, że ten świat
to cudowne miejsce
a ludzie tacy jak ja je psują.
Ludzie
Coś czego ludzie nie tolerują
to że nie ukrywasz się
kiedy jesteś szczęśliwy,
że mówisz dzień dobry
bo szczerze go życzysz
a nie z grzeczności.
Ludzie tacy są
- to prawda – i przeszkadzają im
głupstwa takie jak
patrzenie im w oczy
albo przyznawanie im racji
kiedy ją mają.
Żebyś wiedział;
ludzi wkurwia
to, że ludzie cię interesują,
bo ludzie tacy są.
Ludzie są bardzo dziwni.
Ludzie są dużo gorsi
kiedy mają zaufanie
i mówią
że już nie wykrwawiam się w wersach,
że zbyt często
uchodzę ze strony z życiem.
Że nie widują mnie rozgorączkowanego
- mówią ludzie –
zalanego alkoholem
tak jak miałem w zwyczaju kiedy byłem obiecującym poetą
bo ludzie są bardzo interesowni.
Ludzie są strasznymi skurwysynami
i mówią że to moja wina,
że tylko spuściłem głowę
żeby napisać wiersz
a kiedy ją podniosłem byłem sam
a ludzie...
gdzie byli ludzie?
DNA
Najbardziej szkodliwym i ciekawym gatunkiem
jest homo sapiens.
Unicestwia
i
wynosi na ołtarze
z równą biegłością.
Jego kasta udomowionego dzikiego
popycha go do zabijania.
Pełza
a jednocześnie
próbuje wzbić się do lotu
i uwiecznić się w życiu po śmierci.
Nie uważa się za zwierzę
i aspiruje
do tego by
być bogiem
bo człowiekiem nie jest.
Rozmnaża się przez ochotę na pierdolenie.
Litania dla snobki
Do ciebie, katalogu
bardziej i mniej możliwych operacji
która przekształcasz
fundusze spójności
w zasoby szafy.
Do ciebie, jarmarczny Vuittonie.
Do ciebie, damski garniturze.
Do ciebie, zachłanna sekwojo
której wiek można poznać jedynie
licząc ślubne obrączki,
zużyta inwestorko
w podwójne nazwiska.
Nic na to nie poradzisz jeśli
pochodzisz z dobrej rodziny,
jeśli przy tobie wszystko staje się zaściankiem,
jeśli jesteś demokratką z nakazu kieszeni,
wyższość pozbawiona taktu
ale jednocześnie gwarantka
zachowania pozorów,
szwajcarskiego konta i wyłudzenia,
feng shui dla spekulantów.
Jedna z dwóch Hiszpanii
jest teraz twoim polem golfowym.
Ty, która uosabiasz tryb rozkazujący,
Ty, która wbrew własnej woli sikasz perfumami Chanel
- bo wiemy, że sikasz –
zstąp z samochodu tyranowego,
wznieś dumne spojrzenie
ponad sprywatyzowany horyzont
i pocałuj mnie gdzieś.
Ten drugi
Jestem wierny zasadom umowy:
otwarty związek i szczerość
bez zazdrości i zobowiązań.
Akceptuję to w dużym stopniu.
Nie obchodzi mnie co ludzie powiedzą
ani to, że umawiasz się z innymi facetami
ale zanim do mnie wrócisz
napij się octu, zjedz cytrynę
albo poddaj się jakiemukolwiek umartwieniu
które zdoła zetrzeć z twojej twarzy
ten uśmiech zadowolonej dziwki
z którym od niego wracasz.
„Wątły cień, który rzucaszna inaugurowane przed chwilą prześcieradło,to spokojna, przyjazna kraina [...]”Karmelo C. Iribarren
Ojczyzna
Podczas gdy w Hiszpanii
nikt w żadnej sprawie palcem nie ruszy
cała moja ojczyzna wilgotnieje
kiedy pieszczę cię jednym z moich
(środkowym).
Czarno-biała scena postkoitalna
- Wiesz, jak będę się teraz
do ciebie zwracać?
- powiedziała, zapalając papierosa.
- Desperacko,
za każdym razem, kiedy twój mąż będzie w delegacji.
- odpowiedziałem, wiążąc krawat.
Stringi
ani twoja reputacja ani ja nigdy nie zależeliśmy tak bardzo od jednego sznurka
nikt nie zauważył
wybrzuszenia
ale ty
chy-
ba
t
a
k
„Panie: uczyń mnie cnotliwym, uczyń mnie czystym, ale jeszcze nie teraz” Św. Augustyn
Przemowa homo erectusa
Wyuzdane wariacje na temat „Somno solvis” Emilio Gastóna
Przyjaciele:
kiedy skończę ten wiersz
rzućmy się od razu
w ramiona naszych kochanków,
nadszedł czas by znów zasiedlić
nasze domy wydrążone
w magmie pożądania.
Jak długo trwała ta zima lodowcowa?
W latach sześćdziesiątych nie pocałowałem już
syreny z fontanny di Trevi
choć pamiętam wyraźnie
że przed stu pięćdziesięcioma tysiącami lat
mój gruboskórny samiec alfa
pokrył mitochondrialną Ewę
w jaskini nad brzegiem Eufratu.
Po tamtej prymitywnej sjeście
- wciąż nie znam przyczyn -
przestałem się interesować
zwierzęcym zapachem ciał.
Zasiedziały w endokrynologicznej gnuśności
dzień po dniu nieuchronnie odkładałem na później
moją misję gwałtownego współżycia
z tymi, które mnie podniecały.
Faktem jest, że codzienne obowiązki,
źle rozumiana odpowiedzialność
i określone funkcje społeczne
utrudniały mi swobodną realizację
mojego kopulacyjnego powołania.
Kolejne pory roku nadawały
wiotki wyraz
moim najznamienitszym członkom
aż do dziś, kiedy to poczułem poprzez feromony
syreni śpiew domagający się
mojego ciała przywiązanego do masztu
a może na odwrót.
Dziś, kiedy znów czuję się trójnogiem
i krew uderza mi do głowy
pozwolę jej popłynąć jej naturalnym torem.
Pozwolę, by po całej galaktyce rozlała się polucja
hojnie spełnianych pragnień,
ten dżin ciasno zamknięty
w prawie nieużywanej lampce,
nie trzeba długo pocierać, lepiej ją zobaczyć.
Kiedy skończę ten wiersz
rzućmy się od razu
w ramiona naszych kochanków,
domagajmy się odmiany czasowników
w trybie kopulacyjnym,
otwarcia furtek na łąkę,
niech cały las będzie orgazmem.
Rozłóżmy nogi percepcji,
poszerzmy tę drugą spermentalność.
Mamy razem dużo do zrobienia,
kochankowie świata;
u mnie czy u was?
RZECZY PO IMIENIU: WIERSZE O POEZJI
Prosimy o wyłączenie telefonów komórkowych i zachowanie ciszy, ponieważ za chwilę rozegra się tutaj wielka historia świata. Jeśli dobrze się państwo wsłuchają, będą państwo mogli usłyszeć dźwięk rozdzieranego rzepu, z jakim światło odrywa się od dnia, stłumione westchnienie nastolatki, zaciskającej w drżącej dłoni test ciążowy, ludzi, którzy mówią kocham cię kiedy chcą powiedzieć mam pełne portki ze strachu, strzały, krzyki, trzaśnięcia drzwiami, a ja obiecuję państwu za to zagłuszyć moim głosem to, o czym każdy z państwa milczy, żebyśmy mogli nadal patrzeć mu w oczy, nie możemy przecież zacząć recytować wierszy i nazywać rzeczy po imieniu.
Koń tropiański
Powinieneś bardziej dbać o atmosferę.
Nie skłaniać się nigdy ku improwizacji
jako środkowi wyrazu.
Szczerość nie jest wartością literacką,
a ty nie jesteś geniuszem, ani nie wycierasz butów
na wycieraczce po której nie deptało
przed tobą wielu innych.
Nieśmiertelność nie jest wyjściem.
- To jakakolwiek środa.
Pilnuj by nikt nie wyszedł bez szwanku
by krytyka zawsze miała
sznur, na którym będzie mogła cię powiesić.
Podejmuj tematy uniwersalne.
Powinieneś lepiej zarządzać swoją nienawiścią,
nie tracić czujności, dobrze się namyślić.
Przemykać się bezszelestnie. Nie zdradzić się.
Czekać w ukryciu
cicho
aż wszyscy zasną.
- To jakakolwiek noc.
Szeptać im do ucha, być ich syjamskim bratem samobójcą,
falą która zamienia ich w wyrzucone na brzeg wieloryby.
Bo czemu w tym tkwisz jeśli
nie po to by roznosić tego wirusa jeśli
nie po to by wkraść się w ich sny jeśli
nie po to by złożyć siebie w ofierze
tak głęboko w ich wnętrzu
by kiedy nadejdzie dzień
trudno im było się rozpoznać
by mogli tylko
myśleć o nekrologu
nie wiedząc zbyt
dobrze
dlaczego
Zdrap i wygraj
Próbuj dalej,
są tysiące dobrych poetów.
Przełożyła Patrycja Nowicka
